روز جمعه بود. رسول اکرم صلی الله علیه وآله در میان یاران خویش و در گوشه ای از مسجد النبی نشسته بودند.در این میان عده ای از بدریون (آنان که در جنگ بدر شرکت داشتند) وارد شدند. وقتی نزدیک پیامبر (ص ) پاسخ گفت. سپس آنها به حاضران سلام کردند، آنان نیز پاسخ ایشان را دادند. بدریون همانگونه روی پا ایستاده بودند، چون جائی برای نشستن نمی یافتند و مهاجر و انصار که در اطراف پیامبر صلی الله علیه وآله بودند، از جای خود حرکت نمی کردند که به تازه واردین جا بدهند، آنها برخاستند، (و این در حقیقت در دستور یک درس آموزنده بود که مسلمانان به پیشقدمان در جهاد و اسلام احترام بگذارند)، اما این پیش آمد برای آنها مشاهده می شد. منافقان (که از هر فرصتی سوء استفاده می کنند، در اینجا فرصت را بدست آورده ) گفتند: پیامبر صلی الله علیه وآله کسانی را به خاطر علاقه بیشتر به آنها، در کنار خود نشاند و رسم عدالت را رعایت نکرد (و تبعیض قائل شد)، و به خاطر افرادی که بعد آمدند، عده ای از مسلمانان را از جا بلند کرد.
در این هنگام بود که آیه 11 سوره مجادله نازل گردید:
یا ایها الذین امنو اذا قیل لکم تفسحوا فی المجالس الله لکم و اذا قیل انشزوا یرفع الله الذین امنو منکم والذین اوتو العلم درجات
ای کسانی که ایمان آورده اید وقتی به شما بگویند در مجالس جا باز کنید، جای بگشایید تا خداوند جای وسیع (نعمت وسیع ) به شما عنایت فرماید و چون گفته شود برخیزید، بپا خیزید! و خداوند مؤ منان را در میان شما بالا برده و کسانی را که علم و دانش داده است، دارای درجاتی هستند.
به این ترتیب پاسخ کوبنده به منافقان داده شد، و آنان نتوانستند مقاصد شوم خود را (که اختلاف اندازی بود) اجرا سازند.
و این دستور اخلاقی اسلامی، برای همیشه یک درس بزرگ برای مسلمانان است که در مجالس، احترام به همدیگر بگذارند، و از گفتار امام صادق علیه السلام است: کسی که وارد مجلسی می شود، و به نشستن در جای پایین مجلس، خشنود است، تا او در آنجا نشسته، خداوند و فرشتگانش بر او درود می فرستند.
نظرات شما عزیزان:
